| Κόντρα στο ρεύμα..
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στα εθνικά αλλά και διεθνή θέματα που μας επηρεάζουν σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η θέση της Ελλάδας διεθνώς σήμερα εάν οι πολιτικοί μας τις τελευταίες δεκαετίες λειτουργούσαν με διαφάνεια κι ενημέρωναν τον λαό. Δυστυχώς, οι πολιτικοί μας δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να ενημερώσουν με ειλικρίνεια τον ελληνικό λαό αλλά και τους εκπροσώπους της ομογένειας για τα λεγόμενα εθνικά μας θέματα, για τυχόν πιέσεις που δεχόμαστε από ισχυρές χώρες και τους παράγοντες που επηρεάζουν την πορεία τους. Συχνά οι τοποθετήσεις τους άλλαζαν με την αλλαγή προσώπων στην εξουσία κι αναλόγως με το σε ποιας χώρας το άρμα είναι προσδεδεμένο το κόμμα τους. Η σαφώς αναγκαία εθνική πολιτική και στρατηγική δεν υπήρξε ποτέ. Ειδικότερα, ως ομογένεια, μας χρησιμοποίησαν συχνά αλλά ποτέ δεν είχαν τη βούληση να μας αξιοποιήσουν. Για λόγους που δεν κατανοώ οι ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνον δεν μίσθωσαν -σε εποχές που μπορούσαν- υπηρεσίες μιας ισχυρής αμερικανικής εταιρίας λόμπυ όπως είχαν οι γειτονικές μας χώρες αλλά δεν επιθυμούσαν και ουσιαστική παρέμβαση των ομογενειακών οργανώσεων στην Washington. Από τις αρχές του 90 κατάφεραν, με μικροπολιτικές και ίδια συμφέροντα, να διασπάσουν και να χειραγωγήσουν την ομογένεια δημιουργώντας το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ). Όταν στις αρχές αυτής της δεκατίας οι εκπρόσωποι της οργανωμένης ομογένειας, υπό την ηγεσία του αείμνηστου Θεόδωρου Σπυρόπουλου, απαίτησαν ένα πιο ουσιαστικό αλλά και ανεξάρτητο από την κρατική επιχορήγηση ΣΑΕ οι αρμόδιοι εκπρόσωποι της πολιτείας αρκέσθηκαν σε υποσχέσεις. Τελικά ο θεσμός του ΣΑΕ παραμένει ανενεργός από το 2011. Από την άλλη, οι εκπρόσωποι του υπάρχοντος έμμισθου ή άμισθου, αλλά δυστυχώς ανίσχυρου ως προς τα αποτελέσματα λόμπυ μας στην Washington, έχει περιορισθεί σε εκδηλώσεις «photo opportunity» σε πολυτελή δείπνα. Στις θέσεις που κατά καιρούς κοινοποιoύν προς την Αμερικανική ηγεσία αρκούνται στην επανάλειψη παλαιότερων θέσεων, χωρίς να αξιοποιούν τις νέες γεωπολιτικές εξελίξεις στην γύρω από την Ελλάδα περιοχή, που ευνοούν τη χώρα μας. Μερικοί εξ αυτών μάλιστα αποπλανούν την ομογένεια στην προσπάθειά τους να τα έχουν καλά με τις εκάστοτε κυβερνήσεις παρά εκπροσωπούν το κοινό αίσθημα της ομογένειας και του ελληνικού λαού όπως αυτό καταγράφεται σε δημοσκοπήσεις ή συλλαλητήρια. Αντιθέτως, συντάσσονται με τους πολιτικούς της Ελλάδας και χαρακτηρίζουν τον ακτιβισμό μας υπερπατριωτικό, γραφικό ή κι εθνικά επικίνδυνο χωρίς όμως να προσφέρουν εναλλακτική. Έτσι, σε μια περίοδο, που σύμφωνα με δηλώσεις εκατέρωθεν, οι Ελληνοαμερικανικές σχέσεις διανύουν την καλύτερη εποχή τους, αντί να διεκδικούν ουσιαστική στήριξη από την Αμερική «ποιούν την νήσσαν». Χαρακτηριστική είναι η παράλειψή τους να προβλέψουν ή διαμαρτυρηθούν για την «πυρηνική» γέφυρα Πούτιν-Ερντογάν. Ωστόσο, κόντρα στο ρεύμα, ως ομογένεια θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις και ανιδιοτελή πατριωτισμό να πράττουμε αυτό που θεωρούμε ότι εξυπηρετεί τις δύο πατρίδες μας. Δημήτρης Χατζής |
