Τα δεινά, η πενία, ο τρόμος, η αγωνία για το επόμενον λεπτόν, ο φόβος της επιδρομής ληστών στην οικίαν μας, η τρομώδης σκέψη αν θα ζητήσουν μόνον χρήματα, αν θα αρκεστούν στα ελάχιστα που θα τους δώσομεν (αν έχομεν) ή θα μας βασανίσουν αγρίως ή τελικώς αν θα μας σκοτώσουν για ολίγα κέρματα, στροβιλίζονται ανελλιπώς στον νούν όλων και κατατρύχουν καθημερινώς τους Έλληνες, τόσον των μεγαλουπόλεων, όσον και των μικρών χωριών της υπαίθρου ή της μεθορίου.
Η Ελλάδα ευρίσκεται σε έντονον και αέναον πολεμικήν επιδρομήν και δεν δύναται να αντιδράσει. Δεν βλέπει τον εχθρόν για να τον πολεμήσει. Είναι αόρατος, εφορμά εξαίφνης, δρα και εξαφανίζεται!! Πού πήγε; Κανείς δεν γνωρίζει. Δεν τον είδε κανείς. Δεν τον υποπτεύθη κανείς. Δεν τον κατεδίωξεν κανείς. Αλλά και δεν τον εμπόδισεν κανείς. Ούτις ευρέθη να σταθεί ανάχωμα στο φονικόν πέρασμά του. Τυφών ημερήσιος!
Και ο Έλληνας ο οποίος δεν δειλίασε ποτέ μπροστά στα στίφη των επιδρομέων διαχρονικώς κατακτητών, αισθάνεται αυτήν την στιγμήν αδύναμος, μειωμένος και προδομένος, έναντι των πραγματικών του δυνάμεων και δυνατοτήτων. Ποίοι τον εμποδίζουν να πολεμήσει και να συντρίψει τους επιδρομείς; Ο μέγας!
Έτσι υφίσταται δεινά η έκταση των οποίων είναι απέραντη. Είναι συντριπτική. Είναι βασανιστική. Είναι θανατηφόρα. Η χώρα του πολιορκείται, ο ίδιος εκμηδενίζεται και η έφεση προστασίας της χώρας του και του εαυτού του χάνεται!
Αυτές οι πανάθλιες εμποδιστικές φραγγές, έρχονται στην μνήμην μας, οσάκις ανακοινώνονται από τα Μέσα Ενημερώσεως και μάλιστα εν εκτάσει και λεπτομερειακώς, επιδρομές εκβιαστών και ληστών εναντίον μεμονομένων και ανυπερασπίστων ατόμων. Εφορμίσεις σε οικίες, απειλές, βασανισμοί, τραυματισμοί, ξυλοδαρμοί, λωποδυσίες. Στα δελτία ειδήσεων ακούμεν αναλυτικές λεπτομέρειες (περιττές διότι δεν συγκινούνται οι υπεύθυνοι) για την κατά περίπτωση δράση των κακούργων και τα βασανιστήρια των πολιτών, ουδέποτε όμως τίθεται προς τους αρμοδίους το ερώτημα «που θα πάει αυτή η κατάσταση κύριοι Υπουργοί και κύριοι Βουλευτές»;
Οι καταστροφείς είναι σχεδόν στο απυρόβλητον. Και ήλθαν από όλες τις χώρες της Υφηλίου, εδώ στην μικρήν Ελλάδα, να ληστέψουν, να βιάσουν, να σκοτώσουν, να αποκομίσουν πλούτη! Το θράσος τους δεν έχει όρια! Στρέφονται κατά παντός, ανεξαρτήτως ηλικίας, σωματικής ακεραιότητος, βαδίζοντος ή μη, κατακοίτου, κωφού, μη ορώντος.
Προ ημερών όρμησαν σε οικίαν γραίας, ΑμεΑ, κινουμένης με αναπηρικόν αμαξίδιον και ενώ εκοιμάτο την άρπαξαν από τα μαλλιά, της τράβηξαν την κεφαλήν δεξιά και αριστερά και ενώ οδυρόταν από τους πόνους της έλεγαν αναισχύντως.
«Σκάσε μωρή, τα λεφτά σου θέλομεν, που τα έχεις»;;
Και αναδιφίσαντες ατάκτως όλον το σπίτι βρήκαν 5.000 Ευρώ που είχε για τις απόλυτες ανάγκες, τα αναγκαία ιατρικά, τις θεραπαινίδες και, «απ’ εδώ πάν’ κι άλλοι!!!!»
Η βιαιότητα σε όλην την αισχράν έκταση. Το θράσος απύθμενον. Φραγμός, «ιστός αράχνης»!! Καταληστεύουν τους πάντες και τα πάντα καθημερινώς, προκλητικώς και ανεμποδίστως.
Στρεφομένοι δε προς την Ελλάδα, όπου ήλθαν για να δράσουν ευκόλως, γνωρίζοντες ότι οι φραγμοί είναι ανύπαρκτοι, την ειρωνεύονται, λοιδωρούντες και χλευάζοντες αυτήν σιλιπορδούντες άμα και περιπαικτικώς φωνάζοντες.
Σκάσε μωρή! Αυτά είναι ελάχιστα. Θα δεις πολλά ακόμα. Μέχρι και την βληχώ σου παρατετιλμένην!!
Μιχαήλ Στρατουδάκης
