Βιώσιμον ή αποβιώσιμον το χρέος;
Το ότι γλωσσικώς διαπράττομεν σωρείαν λαθών καθημερινώς είναι κάτι το αδιαμφισβήτητον. Το περίεργον είναι ότι κανείς από τους ακροατές και δη τους κατά κάποιον τρόπον υπευθύνους για την ακεραιότητα της Γλώσσης μας δεν διαμαρτύρεται ή δεν ανακοινώνει το λάθος στους διαπράξαντες.
Διαπράττομεν και λάθη ορθογραφικά, συντακτικά, καθαρότητας της Γλώσσης. Οι κατά κόρον εισαγόμενες και χρησιμοποιούμενες λέξεις είναι ο κανόνας. Τα δελτία ειδήσεων βρίθουν, οι έντυπες εφημερίδες και περιοδικά το ίδιον. Οι τίτλοι και στα ένδον, αλλότριοι. Σε ποίους απευθύνονται; Και γιατί δεν εκδίδονται στην χώραν της οποίας χρησιμοποιούν τις λέξεις;;
Ανάμεσα στα βαρύτατα λάθη είναι και ο χαρακτηρισμός του δημοσίου χρέους ως «Βιώσιμον».
Ας δούμεν τι αναφέρουν τα Λεξικά για την λέξη.
Βιώσιμος, είναι ρηματικόν επίθετον, προερχόμενον από το ρήμα Βιόω -Βιώ = ζω, ζωογονώ, όπερ παράγεται από το ουσιαστικόν Βίος, ο, = η ζωή. η δίαιτα, επαγγέλματα προς το ζην. Βιοτεία, η, καιΒιότευμα, το, = ο τρόπος του τρέφεσθαι, Βιοτεύω = ζω, εργάζομαι και τρέφομαι, Βιώσιμος – ον, ο, = ο δυνάμενος να ζήσει, αυτός που πρόκειται να επιβιώσει, ο άξιος να ζήσει.
Βιώσιμον – η ικανότης του ζώντος οργανισμού να συνεχίσει την ζωήν του και μεταφορικώς, ο παρέχων πιθανότητας να εξακολουθήσει υφιστάμενος. Παρ’ Αρχαίοις βιώσιμος, ζώσιμος, ζωτικός.
Δήλον καθίσταται από τα ανωτέρω εν συντομία εκτεθέντα, ότι βιώσιμος είναι αυτός που μπορεί να ζήσει επί πολύ ή κατ’ επέκταση αυτό, που θέλομεν να ζήσει πολύ. Κάτι που δεν θέλομεν να χαθεί.
Η Ελλάδα δεν θέλει με κανένα τρόπον να είναι βιώσιμον το χρέος της, θέλει να απαλλαγεί από αυτό το συντομώτερον δυνατόν. Και γι’ αυτό καταβάλλει κάθε δυνατήν προσπάθειαν ανεξαρτήτως ότι αυτό δεν το θέλουν οι αιμοπότες δανειστές. Χρησιμοποιεί όμως λανθασμένην προσηγορίαν.
Ο ορθός όρος είναι αντιμετωπίσιμον το χρέος ή απομειώσιμον, ή δυνατόν να καλυφθεί οικονομικώς από τα διαθέσιμα της Ελλάδος.
Αποβιώ = παύω να ζώ, δεν ζω. Αποβιώσιμον = πεθαμένον.
Έτσι θέλομεν κι εμείς το χρέος, αλλά εκφραζόμεθα με το ακριβώς αντίθετον νόημα. Και επειδή «Γλώττα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει», καταλήγομεν αβιάστως στο συμπέρασμα, ότι η Κυβέρνηση δεν θέλει τον θάνατον ή την εξαφάνιση του χρέους, αλλά την βιωσιμότητά του!! Το θέμα είναι απλούν. Η εξαφάνιση του χρέους δεν γίνεται με ευχολόγια, ούτε με επιμήκυνση, ούτε με λαιμοδέτες, οι οποίοι αν σφίξουν καταπνίγουν τους επιφορτισμένους στην αποπληρωμήν του χρέους!! Λύεται ευκόλως με εργασίαν και ανάπτυξη της παραγωγής. Λύεται με διαχείριση των Δημοσίων οικονομικών από τους Έλληνες και όχι από τους άσχετους δανειστές! Όταν ανθίσει η παραγωγή και η ανάπτυξη στον τόπον, όταν επαναλειτουργήσουν οι ένα εκατομμύριον μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έκλεισαν βιαίως, όταν περιορισθούν δραστικώς οι παράλογοι φόροι, όταν οι ΄Ελληνες επιστήμονες ζουν και εργάζονται στην χώραν τους, όταν η κρατική σπατάλη εξαφανισθεί, όταν δεν υπάρχουν καλυπτόμενοι φοροφυγάδες, τότε το χρέος θα φύγει από τις πλάτες των Ελλήνων, τότε θα γίνει αποβιώσιμον και η Ελληνική οικονομία βιώσιμος καθώς και η Κοινωνία!
Κινηθείτε δραστηρίως προς άμεσον απομείωση του Δημοσίου χρέους, το οποίον με τις αδεξιότητες και υποχωρήσεις σας το καθιστάτε μακρόβιον – βιώσιμον!!!
Μιχαήλ Στρατουδάκης
(Υ.Γ. Το ανωτέρω άρθρον υπάγεται στην ενότητα «Σκωράρουν την Ελληνικήν Γλώσσαν», ως 4η συνέχεια).
