Του Δημήτρη Κατσαγάνη
Σαφείς αιχμές σε βάρος της βιωσιμότητας του Ασφαλιστικού που θεσπίστηκε με το νόμο Κατρούγκαλου τον Μάιο του 2016 έκανε χθες ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννης Στουρνάρας, μιλώντας σε συνέδριο του Economist στην Αθήνα.
Ο κ. Στουρνάρας προέβλεψε πιθανή αύξηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης λόγω καταβολής των εκκρεμών συντάξεων και υστέρησης εσόδων από εισφορές.
Υπό αυτούς τους όρους “μπορεί να καταστεί αναγκαίο να μετριαστούν” οι δαπάνες αυτές “μέσω αναπροσαρμογών σε ορισμένες συντάξεις”, τόνισε ο διοικητής της ΤτΕ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα ποσοστά αναπλήρωσης είναι “υψηλά”, όπως “υψηλές” είναι και οι συνταξιοδοτικές παροχές σε σχέση με τις εισφορές που έχουν καταβληθεί.
Ο διοικητής της ΤτΕ τόνισε, επίσης, πως οι ήδη συνταξιούχοι εξαιρέθηκαν από τις μεταρρυθμίσεις του 2015 -2016. Παράλληλα, επιδεινώνεται η σχέση παροχών-εισφορών. Εξάλλου, το σύστημα δεν μπορεί πλέον να αυτοχρηματοδοτηθεί μέσω αύξησης των εισφορών, το ισχύον καθεστώτος επικουρικής ασφάλισης δημιιουρgεί επίσης μελλοντικές συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις”, ένα βιώσιμο “αμιγώς κοινωνικοασφαλιστικό” σύστημα δεν είναι οικονομικά εφικτό υπό τις παρούσες συνθήκες στην Ελλάδα”, σημείωσε ο ίδιος.
Τέλος ο G. Στουρνάρας σημείωσε πως χρειάζεται “συμπλήρωση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που συσσωρεύονται στο πλαίσιο των δημόσιων συστημάτων του πρώτου πυλώνα με συστήματα επαγγελματικής ασφάλισης του”.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με όσα χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Στουρνάρας :
1) “Τα εκτιμώμενα μεγέθη” της συνταξιοδοτικής δαπάνης “ενδέχεται στην πραγματικότητα να διαμορφωθούν ακόμη υψηλότερα, καθώς (α) υπάρχει σήμερα ένας σημαντικός αριθμός συνταξιούχων προς τους οποίους η καταβολή της σύνταξης εκκρεμεί, κάτι που δεν έχει ληφθεί υπόψη στις προβολές και (β) η είσπραξη των εσόδων του ΕΦΚΑ μέχρι τώρα αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις και εκτιμάται ότι θα υπάρξει υστέρηση σε σχέση με το στόχο για το 2017”.
2) “Αυτές οι δημοσιονομικές πιέσεις μπορεί να καταστεί αναγκαίο να μετριαστούν μέσω αναπροσαρμογών σε ορισμένες συντάξεις. Και τούτο διότι, αφενός, ορισμένες συνταξιοδοτικές παροχές στην Ελλάδα παραμένουν σχετικά γενναιόδωρες, με βάση τόσο τα ελληνικά όσο και τα διεθνή δεδομένα”
3) “Σε αρκετές περιπτώσεις, οι συνταξιοδοτικές παροχές είναι υψηλές σε σχέση με τις αντίστοιχες εισφορές που έχουν καταβληθεί”.
4) “Η σχετική γενναιοδωρία του συστήματος αντανακλάται επίσης στα υψηλά ακαθάριστα ποσοστά αναπλήρωσης σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες”.
5) “Ενώ οι μεταρρυθμίσεις του 2015 και του 2016 είχαν επιχειρήσει να περιορίσουν περαιτέρω τις συνταξιοδοτικές παροχές, προέβλεπαν εξαίρεση των ήδη συνταξιούχων μέχρι τον Ιούλιο του 2018”.
6) “Το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής που προκύπτει από τις τελευταίες μεταρρυθμίσεις επωμίστηκαν οι νέες γενιές συνταξιούχων με περισσότερα έτη υπηρεσίας, με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται η σχέση παροχών-εισφορών και να δημιουργούνται ζητήματα δικαιοσύνης μεταξύ των γενεών”.
7) “Το σύστημα δεν μπορεί πλέον να αυτοχρηματοδοτηθεί μέσω αύξησης των εισφορών. Οι υψηλές εισφορές κοινωνικής ασφάλισης αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση της εργασίας και οδηγούν σε μείωση του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα”.
8) “Στο πλαίσιο του ισχύοντος καθεστώτος επικουρικής ασφάλισης καθορισμένων εισφορών δημιουργούν επίσης μελλοντικές συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις”.
9) “Ενα επαρκές και, ταυτόχρονα, βιώσιμο “αμιγώς κοινωνικοασφαλιστικό” σύστημα δεν είναι οικονομικά εφικτό υπό τις παρούσες συνθήκες στην Ελλάδα”
10) Χρειάζεται “η παράταση του εργασιακού βίου και την αύξηση της απασχολησιμότητας των εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας, την ενθάρρυνση της ιδιωτικής αποταμίευσης ή, η μέθοδος που είναι συνηθέστερη και πιο πρόσφορη, τη συμπλήρωση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που συσσωρεύονται στο πλαίσιο των δημόσιων συστημάτων του πρώτου πυλώνα με συστήματα επαγγελματικής ασφάλισης του δεύτερου πυλώνα και με προσωπικά συνταξιοδοτικά προϊόντα του τρίτου πυλώνα”.
CAPITAL.GR
