Συνέντευξη με τον Μιχάλη Στρατουδάκη
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Ένα νέο βιβλίο εμπνευσμένο από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Αμοργό εξέδωσε πριν από λίγες ημέρες ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μιχάλης Στρατουδάκης. Πολλαπλά χρήσιμο, φιλολογικά, ετυμολογικά, βοτανολογικά.
Ερώτηση: Ελίχρυσον το αμόργινον, η έμπνευσή σας για το νέο σας βιβλίο;
Απάντηση: Πρόκειται για καταγεγραμμένον και γνωστόν στην διεθνή επιστημονικήν ορολογίαν, Helichrysum amorginum, Ελίχρυσον το αμόργινον, κοινώς αμάραντον.( Μελετητές Boiss. & Orph.1856). Eίναι το λουλούδι αμάραντον. Σπουδαίον και προτιμώμενον για την χάρην του άνθους του το οποίον με τον χρυσόν κύκλον στο μέσον εν είδη έλικος, εξ ου και η ονομασία, αλλά και την διαρκή μακροβιότητά του μετά την αποκοπήν από το φυτόν, προτιμάται μετά μανίας από τους Αμοργίνους και όσους φυσικά το γνωρίζουν. Ενδημεί στην Αμοργόν, στις απότομες πλαγιές του βουνού άνω της Μονής Χοζοβιωτίσσης και σε ολίγα ακόμη όρη, φυόμενον στα βράχια σε κοιλότητες με ελάχιστον χώμα. Πουθενά αλλού δεν απαντάται. Στην αρχαιότητα εκαλείτο ελειόχρυσος, αλλά δεν γνωρίζομεν αν πρόκειται περί αυτού του συγκεκριμένου ή άλλου, από τα διαφορετικά είδη με ποικίλες Επιστημονικές και Λαϊκές ονομασίες. Τυχαίον συμβάν με ανάγκασε να ασχοληθώ με την περιγραφήν του πολυτίμου αυτού φυτού, να το περιγράψω βοτανολογικώς διότι δυστυχώς δεν υπάρχει για το συγκεκριμένον καμμία αναφορά στα βοτανικά εγχειρίδια, ούτε στοιχειώδης και, ακολούθως να δημοσιοποιήσω τα μελετηθέντα σε βιβλίον, επαχθείς αναλώμασιν, ώστε να καταστεί γνωστόν.
Ερ.Από την πλούσια φυτοθήκη του νησιού σας;
Απ. Ναι. Είναι μέρος της πλουσιωτάτης χλωρίδος του Νησιού, η οποία είλκυσε την προσοχήν εκατοντάδων, ερευνητών από την αρχαιότητα μέχρι πρότινος. Σήμερα τείνει να αφανισθεί από την υπέρμετρην υπερβόσκηση ποιμνίων στα βουνά, προς επίτευξη μεγάλων Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων των κτηνοτρόφων!!Θυσία του πλούτου της χλωρίδος στα οικονομικά οφέλη ολίγων!! Το Κράτος πάντα αδιάφορον αρνήθηκε την εθελοντικήν προσφοράν ερευνητών, για δημιουργίαν φυτοθήκης στο Νησί!! Σπουδαιόταον έργον περιφρονήθη!!!
Ερ.Είναι προστατευόμενο είδος;
Απ. Ναι και τούτο λόγω της μεγίστης σπανιότητός του, αλλά και του αμέσου κινδύνου αφανισμού που διατρέχει. Έχει συμπεριληφθεί στο «Βιβλίον Ερυθρών Δεδομένων των Σπανίων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδος» (εκδ. 1995), και προστατεύεται από την Ελληνικήν νομοθεσίαν (Προεδρικόν Διάταγμα 67/81) και τις διεθνείς συμβάσεις. Όμως μέχρις εδώ, Όλα στα χαρτιά. Για την προστασίαν του δεν έχει ληφθεί καμμία μέριμνα από τις τοπικές Αρχές αλλά και αυτούς τούτους τους κατοίκους!!
Ερ. Το σταθουράκι μου, ο τίτλος του βιβλίου σας;
Απ. Προτίμησα την συνήθη ονομασία του άνθους αυτού Σταθούρι, αντί του επισήμου Αμάραντον. Σταθούρι λέγεται πάντα στην ομιλίαν των κατοίκων της Αμοργού. Ο τίτλος «Το Σταθουράκι μου», δηλοί την απόλυτην αγάπην που είχα σ’ ένα τέτοιον λουλούδι και με το οποίον είχα συνδεθεί, ούτως ειπείν, στενώς, αφού το είχα στο Γραφείον μου τριάντα επτά (37) ολόκληρα χρόνια!!! Αυτονόητον χωρίς τεχνικήν αποξήρανση. Διετηρείτο όπως την ημέραν που απεκόπη από τον μητρικόν βλαστόν!!
Ερ. Με λογοτεχνική και βοτανολογική αξία;
Απ.Το λογοτεχνικόν μέρος αφορά την πρώτην ενότητα του βιβλίου και εγράφη με πόνον. Ο πόνος αυτός έγινε οίστρος για να εκφράσω περισσότερον εντόνως τα κίνητρα που με ώθησαν στην σύνταξη του έργου, για το Σταθουράκι. Ο τρόπος αυτός εξετιμήθη και ανεγνωρίσθη από αρκετούς εκ των αναγνωστών του έργου, όπως, Σαράντος Καργάκος «Το έργο είναι πολλά διδακτικό και τερπνό», Νίκος Αλιπράντης «Το έργο θυμίζει τους μεγάλους διηγηματογράφους του 19ου αιώνος», Σωτήρης Σωτηρόπουλος Ιατρός – Συγγραφέας «Απήλαυσα τον πλούτον των λέξεων, νεώτερην ή κλασσικήν γραμματείαν καθηλωμένος και ενεός με την αλληλουχίαν των αισθημάτων και συναισθημάτων», Αντώνης Νομικός Πρέσβης«Λαμπρόν κείμενον που δείχνει βαθιά συναισθήματα ανθρωπισμού, όμορφα και έξυπνα γραμμένο» Μάρκος Συνοδινός «Ωραίο, συναισθηματικό έργο, ανθρώπων αγνών, καθώς η αγνή παρουσίαση μοιάζει να είναι περιγραφή μιας άλλης εποχής»…
. Η Δευτέρα ενότητα ασχολείται με την βοτανικήν περιγραφήν του φυτού, με αρκετές επιστημονικές ορολογίες και αναφορές οι οποίες δεν απαντώνται στα βοτανικά εγχειρίδια ή εγκυκλοπαίδειες, όπου το συγκεκριμένον φυτόν, απουσιάζει παντελώς. Ως εκ τούτου η βοτανική αξία του είναι καταφανής.
–Ερ.Γιατί πικρίας αφήγημα;
Απ. Όπως προανεφέρθη, το ένα και μοναδικόν Σταθουράκι που μπόρεσα να εξασφαλίσω, το είχα στο Γραφείον μου επί 37 έτη. Το έβλεπα κάθε πρωί και χαιρόμουν ιδιαιτέρως την αντοχήν και ανθεκτικότητά του στις δυσμενείς συνθήκες που αντιμετωπίζει κάθε έμβιος οργανισμός. Το αμάραντον του χαρακτήρος του το οποίον εγγίζει τα όρια της αθανασίας!! Ώσπου μία ημέραν η δι’ ολίγον προσληφθείσα οικιακή βοηθός, το πέταξε στα σκουπίδια ως άχρηστον!! Η πικρία μου έφθασε στο απόγειον. Αυτήν την πικρίαν αφηγείται το πρώτον μέρος του έργου. Πικρία η οποία δεν εκαλύφθη εισέτι διότι δεν βρήκα νέον αντικαστάτην αυτού!! Η ατυχής αυτή περίπτωση, στάθηκε αφορμή να καυτηριάσω την ανεξέλεγκτον καταστροφήν της χλωρίδος στην Αμοργόν, αλλά και στην Ελλάδα γενικώτερον με την πλήρη αμέλειαν προς το περιβάλλον. Η συνεχιζομένη καταστροφή του φυτικού πλούτου, είναι η επωδός του πικραμένου αφηγήματός, προελθούσα εξ ιδίας οδυνηρής απωλείας. «Περιγράφετε, όπως επισημαίνει ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος, τον ψυχικόν πόνον εκ της απωλείας προσφιλούς τινος, την οποίαν όπως λέτε «ουδέν ηδύνει».
Ερ. Το αφιερώνετε στον εκλιπόντα δικαστικό λειτουργό Ιωάννη Πράσινο;
Απ. Ορισμένα άτομα τα οποία έχουν διακριθεί, έχουν διαπρέψει σε κορυφαίες θέσεις του Κρατικού μηχανισμού, δεν έχουν την ανάλογην δημοσιότητα προς το ευρύ κοινόν, διότι με την ακεραιότητα, αυστηρότητα και σοβαρότητα του χαρακτήρος τους, δεν θέλησαν προβολήν για την επιτέλεση του υψίστου Λειτουργήματός τους και έμειναν έξω της εφημέρου αναφοράς. Σ’ αυτήν την κατηγορίαν των αφανών κορυφαίων επιστημόνων, ανήκει και ο Ιωάννης Θ. Πράσινος, κάτι που εξαίρει η αφιέρωση.
