Ως γνωστόν η χώρα μας έχει χερσαία σύνορα με την Αλβανία, με την
ΠΓΔΜ (Σκόπια), με τη Βουλγαρία και με την Τουρκία. Επίσης, έχει
θαλάσσια σύνορα με την Ιταλία, με την Τουρκία και με την Κύπρο. Από τις
προαναφερθείσες χώρες η Βουλγαρία, η Ιταλία και η Κύπρος ανήκουν στην
Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι δε Ιταλία και Κύπρος ανήκουν και στην Ευρωζώνη.
Η μοναδική, ωστόσο, χώρα εξ αυτών, που είναι και χώρα μέλος της
συνθήκης Σένγκεν, πέραν της Ελλάδας, είναι η Ιταλία, με την οποία τα
σύνορα είναι μόνο θαλάσσια. Όπως, λοιπόν, προκύπτει η Βουλγαρία και η
Κύπρος, που συνορεύουν επίσης με την Τουρκία, δεν μετέχουν στη
συνθήκη Σένγκεν και δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα μεταναστευτικών –
προσφυγικών ροών, καίτοι συνορεύουν με την Τουρκία. Η δε Βουλγαρία
έχει εκτεταμένα χερσαία σύνορα με την Τουρκία, χωρίς τον φράχτη, που
έχει κατασκευάσει η χώρα μας στον Έβρο.
Μέχρι να κατασκευασθεί ο συγκεκριμένος φράχτης στον Έβρο, για τον
οποίο ορισμένοι δολίως, και ορισμένοι από άγνοια της κατάστασης ή από
ιδεολογικές αγκυλώσεις, ζητούσαν να μην κατασκευασθεί και πλέον να
κατεδαφισθεί, οι μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές διοχετεύονταν από
τους Τούρκους διακινητές μέσω Έβρου. Το πρόβλημα ήταν μεγάλο. Πλην
όμως, με την κατασκευή του φράχτη, σχεδόν εξαλείφθηκε η
μεταναστευτική ροή από τα χερσαία σύνορα της χώρας μας με την
Τουρκία.
Ο οποιοσδήποτε θα ανέμενε στη συνέχεια να διοχετευθούν αυτές οι
μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές στη Βουλγαρία, της οποίας τα
χερσαία σύνορα με την Τουρκία είναι επίσης εκτεταμένα, αλλά και δεν
υπήρχε το εμπόδιο κάποιου μεγάλου φράχτη. Αυτό, ωστόσο, δεν
συνέβη, διότι απλούστατα προστάτευσε τη Βουλγαρία το γεγονός, ότι δεν
ήταν μέλος της συνθήκης Σένγκεν, όπως η Ελλάδα, αλλά και ότι είχε
αυστηρότερη εσωτερική νομοθεσία για τους πρόσφυγες και τους
μετανάστες. Αυτό πρακτικά σήμαινε, ότι όποιος εισερχόταν στη Βουλγαρία
δεν είχε την ίδια ευκολία να μεταβεί σε χώρες της βόρειας και της δυτικής
Ευρώπης (κυρίως στη Γερμανία και στη Σουηδία). Ως εκ τούτου, οι
μεταναστευτικές ροές διοχετεύθηκαν από τους Τούρκους διακινητές στα
ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
Πλην όμως, αυτές οι μεταναστευτικές –
προσφυγικές ροές προς τα νησιά της χώρας μας έλαβαν τεράστιες
διαστάσεις από τα τέλη της ανοίξεως του 2015. Το μόνο, που άλλαξε και
δικαιολογεί αυτήν την ποσοστιαίως τεράστια αύξηση της μεταναστευτικής –
προσφυγικής ροής προς τη χώρα μας, ήταν η εγκληματική για τη χώρα
μας, αλλά και για τους ίδιους τους δυστυχείς πρόσφυγες και
μετανάστες, πολιτική ανοικτών συνόρων, που ακολούθησε η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Τα πάντα μετεβλήθησαν απότομα, όταν η τότε αρμόδια
Υπουργός Τασία Χριστοδουλοπούλου, έστειλε, με δημόσιες δηλώσεις
της, το μήνυμα και στη συνέχεια την αντίστοιχη εντολή προς τους
συνοριοφύλακες, ότι ουδείς παρανόμως εισελθών στη χώρα θα
συλλαμβάνεται, αλλά και δεν θα εγκλείεται σε ειδικούς καταυλισμούς, οι
ελάχιστοι των οποίων καταργήθηκαν, αντί να βελτιωθούν οι συνθήκες
διαβίωσης σ’αυτούς (δείτε εδώ). Παράλληλα, ο υπουργός Άμυνας και
πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ., Π. Καμμένος, δημοσίως και ευθέως δήλωσε, ότι
πολιτική της Ελλάδας είναι να αφήσει ελεύθερη τη δίοδο σε πρόσφυγες και
μετανάστες, προκειμένου στη συνέχεια να προωθηθούν στη Γερμανία και
στις άλλες χώρες της βόρειας και της δυτικής Ευρώπης («αυτή είναι η
πολιτική, την οποία ασκεί η σημερινή κυβέρνηση»)! Απείλησε μάλιστα και
για διευκόλυνση εισόδου τζιχαντιστών στην Ευρώπη (δείτε εδώ)! Σε
πρόσφατη δε συνέντευξή του στην εκπομπή του δημοσιογράφου Ν.
Χατζηνικολάου αποκάλυψε, ότι από το καλοκαίρι του 2015 διήλθαν από τη
χώρα μας περί το ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι,
στη συντριπτική πλειοψηφία τους, δεν κατεγράφησαν και βρέθηκαν στη
Γερμανία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, και ότι από εδώ και στο εξής
θα καταγράφονται όλοι (δείτε εδώ και εδώ). Το τελικό χτύπημα στην ορθή
φύλαξη των συνόρων μας ήταν η πλήρης υποβάθμιση της
συνοριοφυλακής, αλλά και ο πλήρης παραμερισμός του πολεμικού
ναυτικού, το οποίο είχε και έχει τα τεχνικά μέσα να εντοπίζει εγκαίρως τη
μετακίνηση των μεταναστών από τα παράλια της Τουρκίας και να
ενημερώνει εγκαίρως όλους τους εμπλεκομένους και ιδίως τις τουρκικές
αρχές, ώστε, σε περίπτωση προκλητικής αδράνειας των τουρκικών αρχών,
να αναδεικνύεται ο αρνητικός ρόλος της Τουρκίας. Οι καταγγελίες της
πανελλήνιας ομοσπονδίας συνοριακών φυλάκων για την εγκληματική
πολιτική της κυβέρνησης είναι χαρακτηριστικές.
Όλα, λοιπόν, καταδεικνύουν, ότι η «πολιτική» της κυβέρνησης ήταν προϊόν
πάγιων ιδεοληψιών, επικίνδυνων για τη χώρα μας, και απόπειρας
εκβιασμού της Γερμανίας, προκειμένου να υποχωρήσει στο ζήτημα των
οικονομικών μέτρων, που ζητούσε να επιβληθούν στη χώρα μας. Ως προς
τις επικίνδυνες ιδεοληψίες, τις συνέπειες τις βιώνουμε σήμερα και
δυστυχώς η κατάσταση θα επιδεινωθεί. Ως προς τον εκβιασμό, που
επιχειρήθηκε, επισημαίνω, το μεν, ότι ήταν χονδροειδέστατος και
ατελέσφορος, το δε, ότι για να είχε μία στοιχειώδη επιτυχία θα έπρεπε στο
τιμόνι της χώρας να υπάρχει μία επιδέξια και όχι ανίκανη ηγεσία, όπως η
σημερινή. Παράλληλα, έπρεπε να απειληθεί έξοδος της χώρας μας
από τη συνθήκη Σένγκεν. Από τη στιγμή, που η κυβέρνηση δεν είχε
σκοπό να «σπάσει αβγά», όπως ακριβώς συνέβη και με την περίπτωση
της παραμονής ή της εξόδου από την ευρωζώνη, η αποτυχία ήταν
προδιαγεγραμμένη. Στο μεν οικονομικό ζήτημα, οδηγηθήκαμε στο τρίτο και
χειρότερο μνημόνιο, με απρόβλεπτες συνέπειες, στο δε προσφυγικό
ζήτημα, υποχωρήσαμε και υποχωρούμε ατάκτως, αποδεχόμενοι τα πάντα,
μέσα σε κλίμα αμφισβήτησης της χώρας μας και της ακεραιότητάς της,
μετατρέποντας τη χώρα σε απέραντη αποθήκη εξαθλιωμένων προσφύγων
και μεταναστών με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε όλους τους τομείς (υγεία,
ασφάλεια, οικονομία, κλπ).
Με τον τρόπο, που πολιτεύθηκε η τότε κυβέρνηση, η οποία παρέμεινε και
μετά τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, κατέστησε τη χώρα μας, ως
την πλέον ελκυστική χώρα εισόδου μεταξύ των υπολοίπων χωρών μελών
της συνθήκης Σένγκεν, που ήταν και αυτές «χώρες εισόδου» (Ιταλία και
Ισπανία), διευκολύνοντας το έργο της τουρκικής κυβέρνησης και
οδηγώντας σε περισσότερα θύματα στο Αιγαίο. Παράλληλα,
στοχοποίησε τη χώρα μας, εμφανίζοντάς την παγκοσμίως, ως «ξέφραγο
αμπέλι» και ως μη τηρούσα τις συμφωνίες, που υπογράφει. Αντί, λοιπόν,
να στοχοποιείται η Τουρκία και ο καταστροφικός ρόλος της, τόσο στη
Συρία, όσο και στο ζήτημα των προσφυγικών – μεταναστευτικών ροών, η
ελληνική κυβέρνηση κατόρθωσε να στοχοποιήσει τη χώρα μας, αλλά και να
την αφήσει χωρίς συμμαχίες, όχι μόνο εντός της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, αλλά και μεταξύ των βαλκανικών χωρών.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι, αμέσως μετά από αυτή τη σοβαρή και
εγκληματική στροφή στη μεταναστευτική «πολιτική» της χώρας (εάν ποτέ
υπήρξε δομημένη μεταναστευτική πολιτική), μειώθηκαν απότομα οι
μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές προς την Ιταλία (θυμάστε για πόσο
μεγάλο χρονικό διάστημα είχε απασχολήσει τη διεθνή επικαιρότητα η
τραγωδία στην ιταλική νήσο Λαμπεντούζα;) και προς την Ισπανία. Τρανή
απόδειξη αποτελεί το γεγονός, ότι μετανάστες και πρόσφυγες από τις
χώρες της βόρειας και υποσαχάριας Αφρικής προτιμούν πλέον να κάνουν
ένα μεγάλο ταξίδι φθάνοντας στα παράλια της Τουρκίας, αφού
προηγουμένως διασχίσουν τη βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη
Μικρά Ασία, προκειμένου να περάσουν απέναντι στα ελληνικά νησιά,
ρισκάροντας ακόμη και τη ζωή τους στην ταραγμένη θάλασσα του Αιγαίου,
αντί να επιλέξουν τις πλησιέστερες σ’αυτούς χώρες της Ιταλίας και της
Ισπανίας, όπως συνέβαινε πριν το καλοκαίρι του 2015.
Υπό αυτή την έννοια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ φέρει τεράστιες
ευθύνες, τόσο για το ανθρώπινο δράμα, που συντελείται στις ακτές του
Αιγαίου και πλέον καί στο εσωτερικό της χώρας μας, όσο και για το εθνικό
έγκλημα, που συντελείται σε βάρος τής χώρας μας. Ως εκ τούτου, τα περί
ανθρωπισμού των μελών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι
απολύτως υποκριτικά, πολλώ δε μάλλον, όταν πλέον καί δεκάδες
στρατόπεδα υποδοχής – φιλοξενίας και κράτησης κατασκευάζει, καί τη
μόνιμη παρουσία του ΝΑΤΟ αποδέχθηκε στα θαλάσσια σύνορά μας, καί τη
Γερμανία υποστηρίζει απροκάλυπτα, εμφανίζοντάς την, ως υπερασπίστρια
των αξιών της Ευρώπης και της ενότητάς της, αλλά καί την Τουρκία
εξυπηρετεί, παραχωρώντας σ’αυτήν «γη και ύδωρ», αποδεχόμενη,
παράλληλα, το ρόλο της, ως αξιόπιστο εταίρο – συνομιλητή της
Ευρώπης(ΣΥΜΦΩΝΙΑ 29-11-201, ΣΥΜΦΩΝΙΑ 18-12-2015, ΣΥΜΦΩΝΙΑ
19-02-2016) Καθίστανται δε ακόμη πιο υποκριτικά, όταν με την εκ μέρους
τους ψήφιση του τρίτου μνημονίου, το οποίο εφαρμόζουν από τον
Αύγουστο του 2015 και επιδιώκουν να συνεχίσουν να
εφαρμόζουν, συντελούν στη συνέχιση της πτωχοποίησης και
εξαθλίωσης του ελληνικού λαού. Το ίδιο ισχύει και για τα συστημικά μέσα
«ενημέρωσης», που επιδεικνύουν όψιμο – υποκριτικό ανθρωπισμό για
τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά αδιαφορούν για τους άστεγους
Έλληνες πολίτες, αλλά και για τους Έλληνες πολίτες, που οδηγούνται στη
μετανάστευση, λόγω των μνημονιακών πολιτικών, τις οποίες συνεχίζουν να
στηρίζουν.
Η «πολιτική» της κυβέρνησης καθίσταται ακόμη πιο εγκληματική, διότι ήδη
από τις αρχές ανοίξεως του 2015 γνώριζε για το μεταναστευτικό –
προσφυγικό τσουνάμι, που θα ακολουθούσε, ιδίως μετά από τη στροφή
στη μεταναστευτική «πολιτική» της. Αντί, λοιπόν, να ακολουθηθεί
αποτρεπτική πολιτική, ακολουθήθηκε απροκάλυπτα η πολιτική ανοικτών
συνόρων και προσέλκυσης προσφύγων και μεταναστών. Εάν μάλιστα
ληφθούν σοβαρά υπόψη οι απόψεις, που δημοσίως εκφράσθηκαν από
αρμοδίους Υπουργούς της κυβέρνησης (Ξυδάκη και Μουζάλα), ότι δηλαδή
οι μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές θα συμβάλλουν στην επίλυση του
δημογραφικού προβλήματος της χώρας, την ίδια στιγμή, που με την
ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης ενισχύεται αυτό το
πρόβλημα, αλλά και η φυγή – μετανάστευση Ελλήνων πολιτών στο
εξωτερικό (δείτε εδώ και εδώ),μάλλον θα πρέπει να ανησυχούμε, πως
ό,τι συμβαίνει αποτελεί μέρος ενός καλοσχεδιασμένου σχεδίου, που
επιχειρεί να μετατρέψει την Ελλάδα από χώρα σε χώρο, με
ταυτόχρονη αλλοίωση των πληθυσμιακών και πολιτιστικών
χαρακτηριστικών της. Σε κάθε περίπτωση, όλα δείχνουν, ότι έχουμε να
κάνουμε, τουλάχιστον, με έναν καταστροφικό συνδυασμό ανικανότητας και
στείρας ιδεοληψίας.
Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και κατάρρευσης της χώρας είναι
ανθρωπίνως αδύνατο να φιλοξενηθούν δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες
πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους θα
εγκλωβιστούν, μάλλον μόνιμα, στη χώρα μας. Τίποτε δεν μπορεί να
εξασφαλίσει αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης γι’αυτούς τους ανθρώπους.
Η δε αξιέπαινη προσπάθεια ιδιωτών – πολιτών και ΜΚΟ (όχι όλων, διότι
κάποιες διαδραματίζουν ύποπτο ρόλο)δεν δύναται να καλύψει τις
τραγικές ανεπάρκειες του ελληνικού κράτους. Δημιουργούνται
καταστάσεις ανισορροπίας, οι συνέπειες της οποίας θα εκδηλωθούν
σύντομα και θα είναι τραγικές,τόσο για τους Έλληνες πολίτες, όσο και
για τους δυστυχείς πρόσφυγες και μετανάστες. Η πείνα είναι κακός
σύμβουλος! Όλοι δε οι αρμόδιοι φορείς αναφέρονται στο σοβαρό
ενδεχόμενο να εκραγούν οι διάσπαρτες υγειονομικές βόμβες, που έχουν
δημιουργηθεί και δημιουργούνται ανά την ελληνική επικράτεια, διότι δεν
έχουν εξασφαλισθεί οι στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής στους πρόχειρους ή
ακόμη και στους δήθεν οργανωμένους καταυλισμούς. Σε επίπεδο, τέλος,
εθνικής ασφάλειας η κατάσταση είναι επίσης επικίνδυνη, διότι ουδείς
γνωρίζει εάν έχουν εισέλθει στη χώρα μας τζιχαντιστές και ενεργούμενα της
Τουρκίας. Το πλέον πιθανό είναι να έχουν εισέλθει, να οργανώνονται και να
περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να δράσουν σε βάρος της χώρας
μας. Για όσους δε επικινδύνως αφελείς ισχυρίζονται, ότι με τους
μετανάστες – πρόσφυγες θα λυθεί το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας,
επικαλούμενοι μάλιστα το ενάμισι περίπου εκατομμύριο των Ελλήνων
προσφύγων της Μικράς Ασίας την περίοδο 1922-1923, επισημαίνω τα
εξής: Οι τότε Έλληνες πρόσφυγες ήταν εύκολο να ενσωματωθούν άμεσα
στην ελληνική κοινωνία, διότι ήταν ομογενείς και είχαν κοινές πολιτιστικές
καταβολές με τους ελλαδίτες. Αντιθέτως, η μαζική ενσωμάτωση δεκάδων ή
και εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στη σημερινή
ελληνική κοινωνία είναι αδύνατη, διότι απλούστατα πρόκειται στη
συντριπτική πλειοψηφία τους για αλλόγλωσσους και αλλόθρησκους
πληθυσμούς, με τελείως διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές. Μόνο ένα
τμήμα αυτών των ανθρώπων, που προέρχονται από τη Συρία, θα ήταν
ενδεχομένως εφικτό να ενσωματωθεί σταδιακά.
Το ανησυχητικό είναι, ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο και δεν γνωρίζει καν
πόσους μετανάστες και πρόσφυγες μπορεί να φιλοξενήσει, σε ανθρώπινες
συνθήκες και χωρίς να διαταραχθεί η κοινωνική ειρήνη και να απειληθεί η
εθνική ασφάλεια. Από τη μία έχουμε την επίσημη κυβέρνηση να έχει
αποδεχθεί την προσωρινή εγκατάσταση 50.000 προσφύγων – μεταναστών
και από την άλλη, μέλη της ίδιας της κυβέρνησης να αναφέρουν
διαφορετικά νούμερα μεταναστών – προσφύγων, που μπορεί να αντέξει η
χώρα. Ο μεν υπουργός Άμυνας, Π. Καμμένος, δήλωσε δημοσίως, ότι η
χώρα μας μπορεί να αντέξει 10.000 πρόσφυγες και μετανάστες, ο δε
υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, δήλωσε, ότι η χώρα μας μπορεί να
αντέξει μέχρι 150.000 πρόσφυγες και μετανάστες (δείτε εδώ). Και οι δύο
διευκρίνισαν, ότι επικαλούνται προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις.
Παράλληλα, ο αρμόδιος υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Ι.
Μουζάλας, δήλωσε, ότι δεν γνωρίζει πόσους πρόσφυγες και μετανάστες
δύναται να αντέξει χώρα μας (δείτε εδώ)! Σοβαρό, όμως σχέδιο δεν έχει
και η μνημονιακή «αντιπολίτευση», την οποία, όπως προανέφερα, βαρύνει
ένα ένοχο παρελθόν σε σχέση με τη φύλαξη των συνόρων και τις
συμβάσεις, που είχαν υπογράψει οι προερχόμενος από τα κόμματά της
κυβερνήσεις. Ενδεικτικό είναι το περιεχόμενο των προτάσεων της
αξιωματικής «αντιπολίτευσης» (Ν.Δ.), η οποία αποπνέει αποδοχή της
μετατροπής της χώρας μας σε αποθήκη προσφύγων και μεταναστών
και δεν περιλαμβάνει ούτε ένα μέτρο εξωτερικής πολιτικής, τόσο για την
αντιμετώπιση της Τουρκίας, όσο και για την οικοδόμηση συμμαχιών με
βαλκανικές χώρες, αλλά και με «χώρες εισόδου» της συνθήκης Σένγκεν,
όπως είναι η Ιταλία και η Ισπανία. Αντιθέτως, ακολουθείται πολιτική
κατευνασμού της Τουρκίας, η οποία πολιτική έχει αποδειχθεί ιστορικά, ότι
ενισχύει την επιθετικότητα ενός κράτους, διότι διαισθάνεται την αδυναμία
του επιχειρούντος τον κατευνασμό. Κατά τον ίδιο τρόπο ενισχύθηκε και η
επιθετικότητα του Χίτλερ, που οδήγησε στον ολέθριο για την ανθρωπότητα
Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εάν διαβάσετε τα κείμενα, που έχει υπογράψει η
κυβέρνηση στις τελευταίες συνόδους κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
θα διαπιστώσετε, ότι υποχωρεί έναντι των απαιτήσεων της Τουρκίας, αλλά
και την εμφανίζει ως σημαντικό παράγοντα, ο οποίος είναι αναγκαίος στην
Ευρώπη. Παράλληλα, η χώρα μας αποδέχεται πλείστες όσες υποχρεώσεις,
τις οποίες, όπως αποδείχθηκε δεν ήταν σε θέση να εκπληρώσει, με
αποτέλεσμα να εκτεθεί η χώρα μας και να βρεθεί εκ νέου στη θέση του
κατηγορουμένου (ΣΥΜΦΩΝΙΑ 29-11-2015, ΣΥΜΦΩΝΙΑ 18-12-
2015, ΣΥΜΦΩΝΙΑ 19-02-2016). Ουδείς υπολογίζει πλέον τη χώρα μας,
διότι δεν έχει αξιόπιστη και σοβαρή ηγεσία. Ακόμη και οι βαλκανικές χώρες
προτίμησαν να έρθουν σε συνεννόηση με την Αυστρία και όχι με την
Ελλάδα (δείτε
Το καλοκαίρι πλησιάζει και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οδηγούμαστε
σε πτώση της τουριστικής κίνησης. Ήδη έχει αρχίσει από χώρες της
Ευρώπης η έκδοση ειδικών ταξιδιωτικών οδηγιών, προς τους υπηκόους
τους. Ποιος τουρίστας θα επισκεφθεί την Ελλάδα, όταν καθημερινά
βομβαρδίζεται από τις τηλεοράσεις με εικόνες από τα ελληνικά νησιά με
καραβιές από μετανάστες – πρόσφυγες, πτώματα στις ακτές, χάος στις
υποδομές και στους κοινόχρηστους χώρους των νησιών, αλλά και χάος
στον Πειραιά, δηλαδή στο κεντρικό λιμάνι της χώρας; Ένα στήριγμα είχε
απομείνει στην οικονομία μας και κινδυνεύουμε άμεσα να το απολέσουμε
και αυτό, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα.
ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!
