Η Δικαιοσύνη δεν είναι – και δεν μπορεί να είναι – εργαλείο της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, ανεξάρτητα εάν σε ένα αισθητό βαθμό έτσι έχει εξελιχτεί τα τελευταία χρόνια.
Όλα έχουν κάποιους φραγμούς, όλα έχουν κάποια όρια. Δεν μπορεί η υποηγεσία της Λεωφόρου Μεσογείων, η οποία στην ουσία είναι η ηγεσία, μαζί την άμεση συνεργασία της νομικής υπηρεσίας του Μαξίμου, να υπερχρησιμοποιεί το τηλεκοντρόλ το οποίο είναι συνδεδεμένο με τις ηγεσίες των Ανωτάτων Δικαστηρίων, Εισαγγελιών της χώρας, κ.λπ. για καθαρά πολιτικές σκοπιμότητες.
Δεν μπορεί οι ανθρώπινες απώλειες από την καταστροφική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018 να ανέρχονται στους 99 συνανθρώπους μας -μέχρι στιγμής καθώς ο κατάλογος των απωλειών θα αυξηθεί σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα- και η ίντριγκα της παραδικαιοσύνης της Μεσογείων να αναζητά λύσεις σωτηρίας μέσω της ανωτάτης εισαγγελίας της χώρας. Η τελευταία με προσχηματικές, αβάσιμες και έξω από κάθε νομική και μη λογική, επιχείρησε να μπλοκάρει την έρευνα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών για τους υπευθύνους της «εθνικά μαύρης 23ής Ιουλίου 2018», προκειμένου οι διώξεις των υπεύθυνων κρατικών λειτουργών -οι οποίες αποτελούν κυβερνητικές επιλογές- να παραταθεί, επ΄ αόριστον, με τις όποιες συνέπειες.
Κάτω από αυτό το αρνητικό κλίμα, δεν μπορεί η ηγεσία της Ανωτάτης Εισαγγελίας της χώρας, η οποία το μεγαλύτερο διάστημα του έτους να είναι εκτός Ελλάδος, πρόθημα, αβασάνιστα, αυτόβουλα και εντελώς τυχαία να διευκολύνει τις κυβερνητικές ορέξεις, είτε ασπαζόμενη τις απόψεις της ότι η αιτία των άδικων χαμών της φονικής πυρκαγιάς του περασμένου Ιουλίου είναι τα αυθαίρετα, είτε με εντολές της να επιχειρεί άθελα της, να καθυστερήσουν οι διώξεις σε βάρος των υπευθύνων προσώπων.
Φυσικά, μετά των καταιγισμών των πολιτικών αντιδράσεων, αλλά και τις κοινωνικής οργής και αγανάκτησης, πριν συμπληρωθεί ένα 24ώρο η ηγεσία της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου άλλαξε κατά 180 μοίρες πλώρη, με παιδικά -προσχολικής ηλικίας- επιχειρήματα.
Κάποτε στο πλαίσιο του αυτοσεβασμού, του σεβασμού των θεσμών και της κοινωνίας που στην ουσία υπηρετούν, αλλά και του όρκου που δίνεται κατά την είσοδο στο εισαγγελικό σώμα, του σεβασμού στο Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους, πρέπει τόσο οι εισαγγελείς, όσο και οι δικαστές να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και του όρκου τους.
Τουλάχιστον όσοι υπηρετούν την Θέμιδα, να σεβαστούν ότι η Δικαιοσύνη είναι η ελπίδα των πολιτών και το τελευταίο καταφύγιο τους.
Ας φρεσκάρουν στη μνήμη τους, οι δικαστές και οι εισαγγελείς, ότι είναι ισόβιοι λειτουργοί της Δικαιοσύνης, δεν οφείλουν σε κανένα πολιτικό πρόσωπο να αποπληρώσουν το γραμμάτιο της κυβερνητική επιλογής της προαγωγής τους.
Όλοι οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης ας ξεχάσουν ότι πρέπει «να προσφέρουν» έτσι ώστε να προαχθούν στον επόμενο βαθμό, αλλά και μετά την συνταξιοδότησή τους να τοποθετηθούν επικεφαλής ανεξάρτητης Αρχής (ή όπου αλλού), καθώς σε όλη την δικαστική διαδρομής τους είναι πολύ καλά αμειβόμενοι (και πολλαπλά μάλιστα) σε σχέση με τον μέσο έμμισθο πολίτη και ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης και μνημονίων.
Φυσικά, τα ίδια δεδομένα, ισχύουν για τις επικείμενες προαγωγές τόσο στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όσο και στον Άρειο Πάγο
Τέλος, ας αποφασίσει ο εκάστοτε υπουργός Δικαιοσύνης εάν θέλει να είναι κατ΄ επίφαση υπουργός (ή άλλως «αχυράνθρωπος» κατά την λαϊκή έκφραση), όταν κουμάντο κάνουν άλλοι ή να είναι πραγματικά υπουργός.
Του Παν. Τσιμπούκη
