Αρές, επικρίσεις, ποινές ετοιμάζονται κατά νεαρής μητέρας η οποία άφησε το αρτιγέννητον βρέφος της σε ακάλυπτον χώρον αντί να το στέρξει. Ενήργησεν μόνη της ή επηρεάσθη; Το θανάτωσεν η ιδία; Έγινε παιδοκτόνος οικεία βουλήση; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Ευρίσκεται στις λέξεις που εξεφώνησε. «Ντρεπόμουν και φοβήθηκα». Ποίους ντρεπόταν και ποίους φοβήθηκε; Απλούστατα την κοινωνίαν και τίνα μέλη της, τα οποία είναι βουτηγμένα στην ανομίαν αλλά δεν βλέπουν τις δικές τους «πομπές». Μόνον να κατηγορούν έχουν επιδεξιότητα. Γυναίκες οι οποίες έγιναν μητέρες χωρίς γάμον είναι κοινωνικώς εξοβελιστέες. «Η αστεφάνωτη» «το νόθον», «το μπάσταρδον». Η πράξη αυτή είναι αντίθετη με τους φυσικούς κανόνες; Όχι. Είναι και φυσιολιογική και επιβεβλημνένη. Και αντί σε όμοιες γυναίκες να είμεθα αρωγοί διότι θα αναθρέψουν ένα παιδί μόνες χωρίς την βοήθειαν του ανδρός, τις κυνηγούμεν για να τις ρίξομεν στα τάρταρα. Ποίοι είμεθα εμείς που εναντιωνόμεθα στην φύση;; Και η ανύπαρκτη πολιτεία τι κάνει για την περίπτωση αυτήν; Τίποτε. Φροντίζει να μη πειράζομεν τα σκυλάκια γιατί επίκειται πρόστιμον 30.000 Ευρώ, να μη θίξομεν τους λαθρομετανάστες ή τους έχοντες παρέκκλιση από το ερωτικώς φυσιολογικόν. Οι ποινές είναι βαρύτατες όπως ενομοθετήθη. Γιατί δεν υπάρχει ποινή αν θίξομεν μίαν γυναίκα ή οποία έτεκε άνευ γάμου; Απλούστατα διότι αυτό θα ήταν αντίθετον προς τις «αρχές» της «αξιοπρεπούς» κοινωνίας, η οποία αν και έχει προβεί σε αναρίθμητα όργια, τώρα δεν θέλει προγαμιαία τέκνα!!!!
Το νεογνόν το εθανάτωσαν αυτοί οι οποίοι σκότωσαν τον Σωκράτην. Τρεις άθλιοι τον κατηγόρησαν και παρέστησαν μάρτυρες στο Δικαστήριον, παρασύροντάς το σε άδικην απόφαση. Τρεις ουτιδανοί έπεισαν δικαστές που δεν θα ήσαν όλοι της πνευματικής υποστάσεως του Σωκράτους. Μία σεσηπυία ομάδα έτυχε αυτό που ήθελε παρασύροντας μίαν κοινωνίαν στο έγκλημα. Έγκλημα κατά της Αθηναϊκής Δημοκρατίας και κατά της ανθρωπότητος διαχρονικώς μέχρι της σήμερον. Είναι η ιδία σάπια κοινωνία η οποία έστειλε στην φυλακήν ή την εξορίαν ή άφησαν να πεθάνουν εκ πείνης, ο Πυθαγόρας, ο Μιλτιάδης, ο Αριστείδης, ο Φειδίας, ο Θεμιστοκλής, ο Αισχύλος ο Ευριπίδης, ο Ηρόδοτος, ο Σοφοκλής, ο Αναξαγόρας ο Πλάτων, ο Θουκυδίδης, ο Δημοσθένης και άλλοι πολλοί!! Ποίοι ήσαν ανώτεροι από τις κορυφαίες αυτές Πνευματικές, Φιλοσοφικές, Ιστορικές και Καλλιτεχνικές υπάρξεις; Κανείς ποτέ τότε αλλά και μέχρι σήμερον. Και όμως αποβράσματα στην Κοινωνίαν μηχανεύθηκαν την εξόντωσή τους. Άνθρωποι ραδιούργοι και μηδαμινοί. Απάνθρωποι, διώκτες του πνεύματος και του καλού.
Όμοιοι άνθρωποι δεν έπαψαν να υπάρχουν διαχρονικώς στις κοινωνίες κάτι το οποίον κατά το μάλλον ή ήττον διαπιστώνομεν καθημερινώς.
Η νεαρή κοπέλα που άφησε το νεογόν στον ακάλυπτον του σπιτιού, το έπραξε διότι «ντρεπόταν και φοβόταν» και γι’ αυτό προέβη στην απενονοημένην πράξη. Ποίους φοβόταν; Και γιατί ντρεπόταν; Επραξε κάτι πέραν των φυσικών Νόμων;;
Ποιός θα διδάξει την καθεύδουσαν κοινωνίαν ότι η γέννηση ανθρώπου είναι κορυφαία και ευλογημένη πράξη και ότι οι ΜΗΤΕΡΕΣ πρέπει να έχουν την απόλυτην εκτίμηση πάντων;;;
Μιχαήλ Στρατουδάκης
