Λαογραφικον το σημερινόν θέμα. Καλόν είναι πότε –πότε να απομακρυνόμεθα από τον πολιτικόν σχολιασμόν, ο οποίος είναι πικρός και ανιαρός εφ’ όσον λαμβάνει χώραν σε καθημερινήν βάση. Είναι ένας σχολιασμός ο οποίος αποφεύγεται επιμελώς από τους υπευθύνους και δεν επιθυμούν να ενδιατρίψουν σε αυτόν για να μη αναγκασθούν να προβούν σε πράξεις που δεν θα τους είναι ευχάριστες. Εν ολίγοις κωφεύουν σε σημαντικές παρατηρήσεις.
Η Λαογραφία είναι μέρος του πολιτισμού μας. Όπως την ανέδειξε και συνέβαλε στην διάσωση αυτού του πλούτου του Λαού ο Νικόλαος Πολίτης.
Δρίμες (πάντα στον πληθυντικόν), και δρίματα, παρά πολλοίς στην Δημοτικήν, καλούνται οι πρώτες ημέρες του Αυγούστου, από 1ην έως 7ην ( σε κάποιες περιοχές μέχρι την 12ην ημέραν) και θεωρούνται ότι προξενούν βλάβες σε ανθρώπους ή αντικείμενα. Είναι επικίνδυνες για πρόκληση ζημίας, ή καταστροφής, ή κτυπήματος σε άτομον. Κατά την λαϊκήν πρόληψη πρέπει να αποφεύγεται το λούσιμον, η κολύμβηση, το πλύσιμον ρούχων, η χρήση ύδατος γενικώς διότι αυτή θεωρείται ολεθρία! Δριμάζω, επί υφασμάτων = υφίσταμαι φθοράν, πλυθείς κατά τις δρίμες. Ιδού διατί. Ο Στρατηγός Νικόλαος Γάσπαρης, στο έργον του για την Αμοργόν αναφέρει. «Δρίμες ονομάζουσιν τας πρώτας ημέρας του Αυγούστου, τας οποίας σχεδόν εορτάζουσιν, διότι υποθέτουν ότι, όσα πανικά πλυθούν τότε λυώνουν και αφανίζονται», δηλαδή αν πλυθούν τις ημέρες αυτές πάσης κατηγορίας ρούχα θα λιώσουν!! Βλέπομεν ότι η έννοια της επικινδυνότητας των δριμών, επιφέρει αναστολήν δράσεως και ενεργειών, γι’ αυτό έκαναν εορτές προς τιμήν τους ώστε να παρέλθει ο επικίνδυνος χρόνος!! «Ο φόβος φυλάει τα έρημα» όπως λέει η σχετική παροιμία η οποία εν προκειμένω έχει απόλυτην εφαρμογήν.
Ημέρες ύποπτες και χρειάζεται προσοχή κατ’ αυτάς συμφώνως με τις δοξασίες των παλαιοτέρων. Τρόπος αποφυγής και αμύνης από την «επιδρομήν» αυτών δεν υπάρχει σε γενικές γραμμές. Μόνον μεμονωμένες αποχές από κάποιες ενέργειες.
Δρίμες δεν υπάρχουν μόνον τον Αύγουστον, για τις οποίες αναφέρεται αποκλειστικώς το σύνολον του Λαού, αλλά και τον Μάρτιον.
Οι ναυτικοί το γνωρίζουν αυτό και προσέχουν τις δρίμες. Έμπειρος ναυτικός, μου έλεγε συχνά την παροιμίαν. «Τ’ Αυγούστου οι δρίμες στα πανιά και του Μαρτιού στα ξύλα», δηλαδή ότι οι Αυγουστιάτικες δρίμες έχουν μεγάλην επιδρομικήν μανίαν στα πανιά και οι ναυτικοί ταλαιπωρούνται πολύ, ενώ οι άγριες φουρτούνες του Μαρτίου χτυπούν με πάθος το σκαρί του σκάφους και φυσικά πάλιν οι ναυτικοί ταλαιπωρούνται αγρίως.
Στην Λαϊκήν Μετεωρολογίαν, θεωρούνται «μάντεις» για το τι καιρός θα ακολουθήσει τους επομένους 2-3 μήνες. Κάτι ανάλογον με τα Μηνολόγια. Η λέξη προέρχεται από την Δριμύς = οξύς, διαπεραστικός, σφοδρός. Ήταν σε χρήση από τους Αρχαίους με το όνομα Δρίμαι, (αι).
Προσοχή λοιπόν, ολίγες ημέρες ακόμα!!
Μιχαήλ Στρατουδάκης
