Οι Τσιριτσάντσουλες παρουσιάζουν τη θεατρική παράσταση
ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ
κι άλλες ιστορίες γι’ αγρίους
Μια σπονδυλωτή παράσταση
βασισμένη σε κείμενα των
Jorge Furtado, Miguel de Cervantes, B. Traven, Δ. Χρυσόστομου.
Συντελεστές:
Δραματουργική επεξεργασία, στίχοι, σκηνοθεσία, οργάνωση παραγωγής, ερμηνεία:
Ντίνα Μαυρίδου, Μαρίνος Μουζάκης
Μουσική: Μαρίνος Μουζάκης
Κοστούμια, μάσκες: Μαρία Μαρκοπούλου
Σκηνικά: Διονύσης Ματαράγκας
Υποστήριξη παραγωγής: Νίκος Γιούσεφ
Χορογράφος: Ηρώ Κατσιφλώρου
Παραγωγή: Τσιριτσάντσουλες 2016
Υπόθεση:
Πρώτα υπήρξε το Χάος. Ύστερα έγινε η Γη και πάνω της σχηματίστηκαν τα βουνά, οι ωκεανοί, τα νησιά και τα λουλούδια. Ύστερα έγιναν τα πουλάκια, οι πεταλούδες, τα γουρούνια κι οι σκύλοι. Ύστερα έγινε ο άνθρωπος που έφερε την αδικία, την απληστία, τη ματαιοδοξία και… τα σκουπίδια. Τέλος ξανάγινε το Χάος…
Για την παράσταση:
Στην καλοκαιρινή μας περιοδεία, ο φίλος μας ο Άγγελος μάς έδειξε τη μικρού μήκους ταινία του βραζιλιάνου σκηνοθέτη Jorge Furtado «Το νησί των λουλουδιών» (1989). Το έργο αναφέρεται στους ανθρώπους που ζουν σε μια από τις μεγαλύτερες χωματερές του πλανήτη μας. Η απλότητα και η καθαρή ματιά του μας εντυπωσίασε και μας ενέπνευσε. Έτσι, χρησιμοποιήσαμε την ιστορία του νησιού των λουλουδιών ως συγκολλητική ουσία, ώστε να θεατροποιήσουμε αγαπημένα κείμενα που από καιρό μας στοίχειωναν τη φαντασία όπως «Ο μεγαλοβιομήχανος» του B. Traven (1924, εκδ. Πανοπτικόν 2008), «Ο διάλογος των σκύλων» του Θερβάντες (1613, «Παραδειγματικές νουβέλες», εκδ. Γνώση 1989) και ο διάλογος μεταξύ του Διογένη του κυνικού και του βασιλιά Αλέξανδρου, όπως τον διηγήθηκε ο Δίων Χρυσόστομος (1ος αι. μ.Χ. «Οι αρχαίοι κυνικοί», εκδ. Γνώση 2006). Πειραματιστήκαμε με τα κείμενα, φτιάξαμε μουσικές, αυτοσχεδιάσαμε, παίξαμε με τις τεχνικές της λαϊκής κωμωδίας και το αποτέλεσμα είναι αυτή η παράσταση. Η συνέχεια στη σκηνή…
Τα κείμενα:
Το Νησί των Λουλουδιών:
Εμπνευσμένο από την ομώνυμη μικρού μήκους ταινία «Ilha das flores» του σκηνοθέτη Jorge Furtado παραγωγής 1989. Η ταινία παρακολουθεί τη διαδρομή μιας ντομάτας από τη στιγμή που φυτεύεται σε ένα χωράφι μέχρι να καταλήξει στα σκουπίδια, σε μια τεράστια χωματερή που λέγεται το νησί των λουλουδιών, και που θα αποτελέσει την τροφή για τους μόνιμους κατοίκους του.
Κείμενο καυστικό, με οικολογικό υπόβαθρο, αποτελεί μια ανάλυση όλου του καπιταλιστικού συστήματος μέσα από μια ταξικά ξεκάθαρη ματιά. Το «Νησί των λουλουδιών» βραβεύτηκε με την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 1990, ενώ το 1995 επιλέχθηκε από Ευρωπαίους κριτικούς ως μια από τις εκατό σημαντικότερες ταινίες μικρού μήκους του εικοστού αιώνα.
Ο Jorge Furtado γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου του 1959 στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας. Συγγραφέας και σκηνοθέτης, έχει γυρίσει πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, ανάμεσά τους τα «Meu Tio Matou um Cara», «The Man Who Copied», «Saneamento Basico, o filme».
Ο Διάλογος Των Σκύλων:
Βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Θερβάντες που αποτελεί την κατακλείδα της συλλογής «Παραδειγματικές νουβέλες» που εκδόθηκε το 1613. Πρόκειται για τη συνέχεια της νουβέλας «Η απατηλή παντρειά», στην οποία ένας στρατιωτικός καταλήγει στο νοσοκομείο της Αναστάσεως όπου ένα βράδυ θα ακούσει έκπληκτος δύο σκύλους να κουβεντιάζουν. Οι σκύλοι κουτσομπολεύουν τα αφεντικά τους και κάνουνε φύλλο-φτερό τα ήθη και την κοινωνία της εποχής τους.
O Μιγκέλ ντε Θερβάντες γεννήθηκε το 1547 στην πόλη Αλκαλά ντε Ενάρες στην Ισπανία. Τα παλαιότερα λογοτεχνικά έργα του χρονολογούνται το 1568, ενώ το πρώτο μυθιστόρημά του, «Γαλάτεια», εκδόθηκε το 1585. Από το 1570, ασκεί το επάγγελμα του στρατιώτη, λαμβάνοντας μέρος στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571, όπου τραυματίζεται βαριά στο στέρνο και το χέρι. Συμμετέχει επίσης στην πολιορκία της Κέρκυρας και στην εκστρατεία της Τύνιδας. Το Σεπτέμβριο του 1575 συλλαμβάνεται και μεταφέρεται αιχμάλωτος στο Αλγέρι, όπου παραμένει για πέντε χρόνια ως δούλος. Επιστρέφει στην Ισπανία και λίγα χρόνια αργότερα εκδίδεται ο πρώτος τόμος του «Δον Κιχώτη» (1605), έργο που τον καθιέρωσε στο λογοτεχνικό κόσμο. Το 1607 εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη, όπου ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο μέρος του λογοτεχνικού έργου του. Πέθανε το 1616.
Ο Μεγαλοβιομήχανος:
Θεατροποιημένο το ομώνυμο διήγημα του B. Traven σε μετάφραση Λίας Γυιόκα. Πρόκειται για τη συνάντηση ενός φτωχού ινδιάνου αγρότη στο Μεξικό με έναν αμερικανό επιχειρηματία. Ο Αμερικανός προσπαθεί να πείσει τον Ινδιάνο να του ετοιμάσει μια τεράστια παραγγελία από καλαθάκια σε εξευτελιστική τιμή, για να τα πουλήσει στη Νέα Υόρκη. Ο Ινδιάνος, όμως, δε θα πέσει στην παγίδα που του έχει στήσει ο αδίστακτος καπιταλιστής. «Ο Μεγαλοβιομήχανος», γραμμένος λίγα μόνο χρόνια μετά τη Μεξικανική επανάσταση, αντανακλά την αισιοδοξία του Traven, την εποχή εκείνη, πως τα πράγματα θα αλλάξουν.
Ο B. Traven μεγάλωσε στη Γερμανία με το όνομα Ret Marut, γεγονός που θα ανακαλύψει η σύντροφός του μετά το θάνατο του συγγραφέα. Ο Marut υπήρξε ηθοποιός και συγγραφέας. Σπούδασε φιλοσοφία και ήταν εκδότης της αναρχικής στιρνερικής εφημερίδας «Der Ziegelbrenner». Διετέλεσε επίσης διευθυντής της Υπηρεσίας Τύπου στη Δημοκρατία των Συμβουλίων της Βαυαρίας την Άνοιξη του 1919. Μετά τη νίκη της λευκής φρουράς, συλλαμβάνεται, αλλά κατορθώνει να δραπετεύσει. Ακολουθεί μια δεύτερη σύλληψη στο Λονδίνο και το 1924, μετά την αποφυλάκισή του, φεύγει κρυφά για το Μεξικό. Εκεί θα αλλάξει ταυτότητα και θα μεταμορφωθεί στον συγγραφέα B. Traven. Έχει γράψει πολλά έργα όπως: «Ο Θησαυρός της Σιέρα Μάδρε», «Το πλοίο των νεκρών» κ.ά. Το έργο του έχει μεταφραστεί σε πάνω από τριάντα γλώσσες.
Διάλογος Διογένη-Αλέξανδρου:
Μια ανασύσταση της μυθικής συνάντησης μεταξύ του κυνικού φιλόσοφου Διογένη από τη Σινώπη και του βασιλιά Αλέξανδρου από τη Μακεδονία. Ο νεαρός Αλέξανδρος, πριν την εκστρατεία του στην Ασία, περνά από την Κόρινθο, όπου συναντά το Διογένη. Εκεί θα αντιπαρατεθούν δύο εντελώς διαφορετικές κοσμοθεωρίες, αυτή του φιλόδοξου μονάρχη και αυτή του αυτάρκη φιλόσοφου.
Ο Διογένης (περίπου 412-323 π.Χ), εξόριστος από τη Σινώπη, βρέθηκε στην Αθήνα μαθητής του Αντισθένη, του πρώτου κυνικού φιλόσοφου και μαθητή του Σωκράτη. Ο Διογένης θεμελίωσε το φιλοσοφικό ρεύμα των κυνικών και το καθιέρωσε ως ένα από τα σημαντικότερα και μακροβιότερα στην ιστορία. Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει. Δε σώζονται γραπτά του έργα και οι πηγές που τον αναφέρουν είναι πολύ μεταγενέστερες, κάνοντας έτσι την ιστορική έρευνα για τη ζωή του αδύνατη. Πέρασε σαν θρύλος στη λαϊκή παράδοση και τη φιλοσοφική σκέψη, μέσα από τα διδάγματα των μαθητών του. Στην υποτιθέμενη συνάντησή του με το βασιλιά Αλέξανδρο έχουν αναφερθεί πολλοί μεταγενέστεροί του όπως ο Δίων Χρυσόστομος (40-120 μ.Χ.), ένας κυνικός φιλόσοφος που έζησε στη Ρώμη και ο οποίος συγκαταλέγεται στη δεύτερη σοφιστική σχολή. Σε αυτή την εκδοχή βασιστήκαμε κι εμείς, διανθίζοντάς τη με αναφορές κι από άλλες πηγές.
