Του Κώστα Μήλα
“Ο Draghi μάλλον δεν εγνώριζε την ύπαρξη του συναδέλφου του Αλέξανδρου Ζαΐμη ο οποίος, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, δήλωνε το 1914: Δεν υπάρχουν επείγοντα ζητήματα, αλλά επειγόμενοι άνθρωποι”. Δυστυχώς, αυτό ακριβώς το δόγμα ακολουθεί ο κ. Τσίπρας σε σχέση με την αξιολόγηση.
Ο Mario Draghi αναφέρθηκε (και πάλι) στην αναγκαιότητα (α) “κλεισίματος” της καταραμένης αξιολόγησης και (β) εκπόνησης μιας αξιόπιστης (από την ΕΚΤ!) έκθεσης βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους προτού μπορέσουμε να εισέλθουμε στο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης. Κατά τον γράφοντα, οι ελπίδες εισόδου μας στην Ποσοτική Χαλάρωση είναι, με τα σημερινά δεδομένα, μηδαμινές. Εξηγούμαι πάραυτα:
Το ΔΝΤ εκτιμά ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο. Στο βασικό του σενάριο, το ΔΝΤ εκτιμά ότι το ελληνικό χρέος θα αυξηθεί στο 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Υπό αυτές τις εξαιρετικά αρνητικές συνθήκες, μου φαίνεται απίθανο ότι η ΕΚΤ θα μπορέσει να εκπονήσει δική της έκθεση η οποία θα κάνει το “μαύρο άσπρο”, βαφτίζοντας δηλαδή το ελληνικό χρέος βιώσιμο.
Βέβαια, ορισμένοι (συμπεριλαμβανομένων του κ. Τσίπρα και ορισμένων υπουργών του) θα δηλώσουν (και πάλι) ότι ανόητοι τεχνοκράτες είναι (οι του ΔΝΤ) και συνεπώς δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι και οι τεχνοκράτες της ΕΚΤ δεν είναι “καλύτεροι”. Πράγματι, ανάλυση της ΕΚΤ για το ελληνικό χρέος τον Ιούλιο του 2011 μας πληροφορούσε ότι, στο βασικό σενάριο, το ελληνικό χρέος θα μειωνόταν στο 140% του ΑΕΠ το 2016 (!) με μεγαλύτερη αποκλιμάκωση κοντά στο 130% του ΑΕΠ το 2018!!! Καμία δηλαδή σχέση με το δυσθεώρητο χρέος (κοντά στο 180% του ΑΕΠ) που είδαμε το 2016. Με άλλα λόγια, η (όποια) αξιοπιστία της ΕΚΤ ως προς την εκπόνηση έκθεσης βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους είναι μάλλον διάτρητη.
Σε όλα αυτά, θα πρέπει να προσθέσουμε και τους “σκληροπυρηνικούς” στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα οι οποίοι, έχοντας “αναθαρρήσει” από την αύξηση του πληθωρισμού στο 1,8% στην Ευρωζώνη, πιέζουν για το καλούμενο ‘tapering’ ή σταδιακή απαγκίστρωση από το Quantitative Easing μέσα στο καλοκαίρι (Δείτε εδώ την αναδημοσίευση του σχετικού κειμένου από τους FT).
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στον υπαρκτό κίνδυνο να μπορέσουμε κάποια στιγμή να εισέλθουμε στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης όταν αυτό “πνέει τα λοίσθια” ή, ακόμα χειρότερα, στη… Δευτέρα Παρουσία. Αρωγός, στο συμπέρασμα αυτό, και ο κ. Τσίπρας. Λόγω της απόλυτης “απάθειας” του σε σχέση με το να κλείσει η αξιολόγηση, θυμίζει τον Αλέξανδρο Ζαΐμη ο οποίος, ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, δήλωνε το 1914: “Δεν υπάρχουν επείγοντα ζητήματα, αλλά επειγόμενοι άνθρωποι”!
Σε μία λοιπόν περίοδο κατά την οποία η ελληνική κοινή γνώμη σιγά (αλλά σταθερά) “απομακρύνεται” από το Ευρώ, η προαναφερθείσα “απάθεια” του κ. Τσίπρα δημιουργεί ερωτηματικά σχετικά με το εαν η Δραχμή είναι ο απώτερος στόχος του κάτι το οποίο σίγουρα δεν θα δυσαρεστούσε και τον Wolfgang Schäuble. Στο αποφευκτέο αυτό σενάριο, οι “Δραχμιστές”, χωρίς να είναι καν τεχνοκράτες, θα “βγουν και από πάνω” λέγοντας μας ότι η επιστροφή στην Δραχμή, ταυτόχρονα με μια μονομερή διαγραφή του ελληνικού χρέους, θα καταστήσουν το εναπομείναν (εσωτερικό) χρέος βιώσιμο.
* Ο κ. Κώστας Μήλας είναι Καθηγητής και Πρόεδρος του Ερευνητικού Τομέα στο Τμήμα Οικονομικών, Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής, University of Liverpool
capital.gr
